Możesz myśleć, że psy są jedynymi, które gonią za ogonami, ale miej oko na Kitty. Wcześniej niż później zobaczysz go kręcącego się w oszałamiających kręgach. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że to jest do niego przywiązane, więc dlaczego tak bardzo próbuje to złapać?
Urodzony Hunter
Kitty to naturalny łowca. Instynkt do ścigania zaczyna się, gdy jest tylko małym kotkiem. Nawet jeśli nigdy nie nauczy się polować na jedzenie, nadal będzie chciał ścigać wszystko, co się rusza. Jego mama nauczy go, jak prawidłowo ścigać, chwytać i zabijać ofiarę, aby mógł odnieść sukces jako łowca, gdy dorośnie. Jeśli Kitty kiedykolwiek przyniosła ci swoje zabójstwo, niezależnie od tego, czy jest to prawdziwa mysz, czy po prostu jego ulubiona zabawka, to on próbuje ci pokazać, jak polować. Być może nigdy nie będzie musiał używać umiejętności, których się nauczył, aby się wyżywić, ponieważ spacer do miski z jedzeniem nie jest dokładnie niebezpiecznym polowaniem.
Praktyka czyni mistrza
Kitty będzie ćwiczyć swoje umiejętności ninja na swoich kumplach, a czasem nawet na sobie. Jako kociak może rzucić się na ogon mamy lub zaatakować rodzeństwo. To dobra zabawa, ale to doskonalenie umiejętności, których później użyje, by schwytać mysz lub jaszczurkę. Jego ogon, drgający i puszysty, może okazać się zbyt kuszący, by go zignorować. Chwyta go i kręci się w kółko, próbując „zabić” swój ogon. W końcu zadowoli się sesją pielęgnacji, gdy poczuje, że grał wystarczająco. Zdaje sobie sprawę, że jest do niego przywiązany, więc prawdopodobnie nie zrobi sobie krzywdy, z wyjątkiem prawdopodobnie zranienia jego dumy, jeśli złapiesz go na gorącym uczynku.
Ruch to życie
Jest dobry powód, dla którego jego ogon staje się celem ćwiczeń łowieckich: porusza się. Ruch, nawet obiektów nieożywionych, takich jak koła lub kropki, wskazuje tobie i twojemu kotu, że coś żyje. Właśnie dlatego wskaźniki laserowe lub szarpany kawałek sznurka są ulubionymi przedmiotami do ścigania przez Twojego Kitty. Ludzie potrafią rozpoznać kilka punktów świetlnych ułożonych jak ludziki analog. Koty robią to samo. Postrzegają poruszający się obiekt jako coś, co można złapać lub coś, co może próbować je złapać. Ten instynkt przetrwania jest jednym z powodów, dla których koty wyewoluowały w tak udanych łowców.
OCD u kotów
Podczas gdy przez większość czasu pogoń za ogonem jest nieszkodliwą rozrywką, czasami może to wskazywać na coś poważniejszego. Kocia hiperestezja jest często uważana za kocią formę zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego. Kitty może udawać opętaną, uciekając przed zagrożeniem, którego nikt nie widzi oprócz niego. Będzie miał „szalone” chwile, w których stanie się nadpobudliwy lub agresywny. Jego źrenice rozszerzą się i może się skupić na ogonie. Będzie go gonił bez przerwy lub przygotowywał do utraty futra. Będzie nadwrażliwy na dotyk, a to, co zaczęło się jako przytulanie, może przekształcić się w epizod. Upewnij się, że ma mnóstwo okazji do zabawy i polowania, co daje mu szansę na wydostanie się z organizmu nadmiaru energii. Miej go na oku, aby nie skrzywdził jednego ze swoich kumpli, gdy ma agresywny epizod. Jego weterynarz może przepisać mu leki przeciwdepresyjne, aby zrównoważyć jego nastroje. Jeśli Kitty wydaje się niezwykle agresywna lub zaczyna ścigać niewidoczne przedmioty, odwiedź jego weterynarza.
