Jestem weterynarzem z obrazem psa Jaimie Duplass z Fotolia.com
Parwowirus psów, powszechnie określany jako parvo, jest jedną z najbardziej śmiertelnych chorób u młodych i niezaszczepionych psów. Szybka diagnoza, odpowiednie leczenie i szczepienia pomogą Twojemu ukochanemu towarzyszowi przetrwać tę wyniszczającą chorobę.
Co to jest Parvo?
Parwowirus psów to ostra, zaraźliwa choroba, pierwotnie obserwowana w latach 70. Parvo wpływa na cały organizm, chociaż wpływa głównie na komórki organizmu, które szybko się rozmnażają, takie jak wyściółka żołądka i jelit. CVP2, CVP2a i CVP2b to trzy indywidualne szczepy parvo, chociaż weterynarze twierdzą, że nowy szczep pojawi się, gdy wirus dostosuje się do układu odpornościowego psa. Parvo atakuje komórki i replikuje się, ostatecznie wyrywając się z pojedynczych komórek i szybko rozprzestrzeniając się po całym ciele. Wirus zabija wyściółkę jelit i znacznie zmniejsza zdolność szpiku kostnego do wytwarzania nowych komórek, poważnie obniżając zdolność psa do zwalczania wirusa. Parvo może być przenoszone przez każdego człowieka, zwierzę lub przedmiot, który wejdzie w kontakt z wirusem. Wirus może przetrwać w ziemi, na ciałach stałych iw kale przez miesiące.
Objawy Parvo
Psy zakażone parwowirusem najczęściej wykazują wymioty i biegunkę. Niektóre psy nie mają gorączki, podczas gdy inne mogą mieć temperaturę powyżej 106 stopni Fahrenheita. Większość psów parwopozytywnych będzie miała niewielki lub żaden apetyt i przejdzie do krwawych wymiotów i biegunki, gdy ich ciała będą usuwać martwe komórki. Zarażone psy są wyjątkowo ospałe i odmawiają jedzenia i wody, co szybko doprowadzi do zagrażającego życiu odwodnienia. Psy z parvo będą również odczuwać silny ból brzucha i mogą warczeć lub trzaskać, jeśli dotkniesz ich brzucha.
Leczenie Parvo
Chociaż nie ma leków zabijających parwowirusa, psy, które rozpoczynają leczenie we wczesnych stadiach choroby, zwykle przeżywają. Natychmiast zabierz psa do weterynarza, jeśli podejrzewasz, że nabawił się parvo. Weterynarz wykona w gabinecie test diagnostyczny, a jeśli wynik testu na obecność wirusa będzie pozytywny, natychmiast poda dożylnie płyny w celu zwalczania odwodnienia. Twój weterynarz poda również psu leki zapobiegające wymiotom i biegunce oraz poda antybiotyki, aby zwalczyć każdą infekcję i wzmocnić jej układ odpornościowy. Pies może spędzić tydzień lub dłużej w gabinecie weterynarza i zostanie wypuszczony dopiero po zatrzymaniu jedzenia przez co najmniej 24 godziny.
Zapobieganie Parvo
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się parwowirusa jest szczepienie wszystkich szczeniąt przeciwko chorobie. Szczenięta są początkowo szczepione między 6 a 8 tygodniem życia, a dawki przypominające podawane co cztery tygodnie, aż szczenięta będą miały 20 tygodni. Wzmacnia to układ odpornościowy i zapobiega atakowi wirusa na wrażliwe komórki. Starsze szczenięta również powinny zostać zaszczepione przeciwko parvo, chociaż mogą potrzebować tylko jednej szczepionki, w zależności od ich wieku. Jeśli w Twoim domu przebywał zarażony pies, konieczna jest sterylizacja, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa. Spryskać każdą stałą, nieorganiczną powierzchnię roztworem 1 części wybielacza chlorowego na 32 części wody. Zdezynfekuj wszystkie miski i zabawki roztworem wybielacza lub wyrzuć je, jeśli nie można ich wysterylizować. Wymień zabrudzoną ściółkę na nową i wytrzyj wszystkie powierzchnie, które mogłeś dotknąć po kontakcie ze zwierzęciem parwododatnim.
