Wiele osób uważa, że osobowość kota jest związana z jego kolorem. Niektórzy uważają, że koty ze skorupkami żółwi („szylkretki”) są temperamentne i trudne do zniesienia. Czy kolor naprawdę dyktuje osobowość Kitty?
Jak kolor wpłynąłby na to, jak towarzyski jest mój kot?
Wydaje się, że teoria stojąca za kolorami wskazującymi na osobowość pochodzi z genetyki: gen, który określa kolor, wpływa również na cechy osobowości. Jednak niewiele jest badań, które to potwierdzają. W większości opisy osobowości oparte na kolorach pochodzą z niepotwierdzonych dowodów. Jeśli ludzie uwierzą w przesąd, że czarne koty są „podejrzane”, znajdą powody, by nie ufać czarnemu kotu.
Czy rasa kota wpływa na jego osobowość?
Nie da się zaprzeczyć, że niektóre rasy mają reputację określonych cech osobowości. Na przykład koty syjamskie od dawna uważane są za śpiewające, a rasy maine coony są znane jako niefrasobliwe. Według FAB Cats większość zachowań specyficznych dla rasy jest prawdopodobnie zakorzeniona w genetyce i może bardziej dotyczyć samej rasy niż jej osobowości. Jeśli szukasz określonych cech osobowości u kota, prawdopodobnie lepiej będzie, jeśli spojrzysz na rasę zamiast na kolor. Oczywiście nie gwarantuje to, że kot będzie dokładnie tym, czego chcesz, ale jeśli chcesz kota gadatliwego, prawdopodobnie będziesz miał większe szanse z kotem syjamskim niż z szylkretem.
Co jest odpowiedzialne za określenie osobowości Kitty?
Genetyka jest ważna, ale nie tyle, ile decyduje o kolorze włosów. Według ASPCA istnieją dowody na to, że ojciec kociaka faktycznie odgrywa większą rolę w osobowości niż jego matka. Na przykład, jeśli ojciec był zarezerwowany, kocię będzie bardziej prawdopodobne.
Drugim kluczowym elementem osobowości jest poziom interakcji, jaki kociak ma we wczesnym okresie jego życia. ASPCA zauważa, że kocięta wychowane w izolacji są znacznie bardziej płochliwe niż te, które były socjalizowane w ciągu pierwszych 45 dni życia. Regularne interakcje z ludźmi w tym czasie doprowadziły do tego, że koty były bardziej przystępne.
Nie oceniaj kota po jego kolorze.
Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley przeprowadził badanie na prawie 200 właścicielach kotów i dowiedział się, że wiele osób przyjmuje założenia dotyczące kotów wyłącznie na podstawie ich umaszczenia. Okazało się, że wiele z dostrzeżonych różnic dotyczących kota i koloru jest w zasadzie nieprawdziwych. Niestety stereotypy są bardzo trwałe i na dłuższą metę mogą być szkodliwe dla kotów. Koty czarne i brązowe są częściej poddawane eutanazji, ponieważ uważa się je za aspołeczne.
Jeśli jesteś zainteresowany dodaniem kota lub kociaka do swojego domu, najlepszą radą jest spędzenie czasu z pojedynczym kotem i nie przejmowanie się zbytnio kolorem jego sierści. Wchodząc w interakcję z potencjalnym nowym przyjacielem, zorientujesz się, czy twoje osobowości się połączą.
