Zdjęcie psa Lhasa Apso autorstwa Florussel Sathya z Fotolia.com
W swoim rodzimym Tybecie Lhasa Apsos są znane jako „psy stróżujące z kory lwa”. W języku tybetańskim to „Abso seng kye”. Te małe psy miały pilnować domów, ostrzegając mieszkańców o obecności obcych. Współcześni Lhasowie nadal bardzo poważnie traktują tę pracę.
Historia
Chociaż większość informacji o pochodzeniu Lhasy zaginęła w historii, w Tybecie należały one do bogatych i były bardzo cenione. Według American Kennel Club, zamożne domy w starożytnym Tybecie zwykle miały gigantycznego mastifa przykutego łańcuchami do bramy, aby odstraszać intruzów, ale w domu był inny mniejszy, ale zadziorny pies, Lhasa Apso, który ostrzegał swoich panów przed potencjalnymi niebezpieczeństwami.
Lhasa i Apso
Według relacji Margaret Hayes w 1933 roku i opublikowanej w American Kennel Gazette, Lhasa i Apso były uważane za dwie różne rasy psów w ich ojczystym kraju. Podczas gdy Lhasa występowała w wielu kolorach, wraz z białymi znaczeniami, Apso był znacznie rzadszą wersją w kolorze miodu. Hayes opisał Apso z tamtej epoki jako nieco większy niż Lhasa. Twierdziła, że Apsos byli raz przedstawiani cesarzowi Chin przez Dalajlamę.
Kierując się na zachód
Według angielskiego Lhasa Apso Club te święte psy tybetańskie zostały podobno przywiezione do Wielkiej Brytanii już w 1854 roku. Sir Lionel Jacob opublikował pierwszy opis rasy dla brytyjskich hodowców w 1901 roku, ale nazwał je Lhassa terrierami. W 1935 roku rasa została wystawiona na prestiżowej wystawie Crufts Dog Show. Po raz pierwszy zarejestrowany w AKC w 1935 roku, Lhasa był pierwotnie uważany za teriera. W 1959 r. Zmieniono klasyfikację na grupę pozasportową dla celów konkursowych.
Nowa krew
Chociaż Lhasa Apso ma obecnie ugruntowaną pozycję na Zachodzie jako pies towarzyszący, poważni hodowcy Lhasa Apso są zaniepokojeni różnorodnością genetyczną swoich psów, ponieważ Lhasa poza ich ojczyzną wywodzi się z ograniczonej puli genów. Amerykański klub Lhasa Apso utworzył komitet ds. Stad rodzimych w celu importowania psów z „regionu pochodzenia” w celu zwiększenia różnorodności genetycznej rasy przy jednoczesnym zachowaniu integralności księgi stadnej AKC. Kwalifikujące się psy muszą pochodzić z Tybetu lub tego obszaru geograficznego lub z kraju bez wzajemnej rejestracji AKC.
