Zdjęcie i chien boxer autorstwa Patryssia z Fotolia.com
Choroba Cushinga, technicznie hiperadrenokortycyzm, jest zaburzeniem występującym u psów, które zwykle dotyka starsze psy i powoduje nadmierną produkcję naturalnego hormonu steroidowego zwanego kortyzolem. Choć trudna do wykrycia ze względu na objawy naśladujące naturalny proces starzenia i wiele innych stanów, choroba Cushinga jest chorobą, którą można opanować.
Prawdopodobni kandydaci na chorobę Cushinga
Choroba Cushinga występuje najczęściej u starszych psów, a niektóre rasy są na nią bardziej podatne niż inne. Pudle, jamniki, bokserki, beagle i teriery bostońskie należą do tych, które z wiekiem najczęściej chorują na chorobę Cushinga. Badania wskazują również, że samice są bardziej podatne na rozwój choroby Cushinga niż samce. Chociaż występuje częściej u niektórych ras i płci, żaden pies nie jest na nie odporny.
Formy i przyczyny choroby Cushinga
Istnieją dwie znane przyczyny, które prowadzą do jednej z dwóch różnych postaci choroby Cushinga. Pierwszą i najczęstszą postacią jest hiperadrenokortycyzm zależny od przysadki i jest spowodowany guzem przysadki mózgowej psa. Druga postać choroby Cushinga nazywana jest hiperadrenokortycyzmem pochodzenia nadnerczy i jest spowodowana guzem nadnerczy.
Niektórzy eksperci ds. Zdrowia zwierząt twierdzą, że istnieje trzecia postać choroby, jatrogenna choroba Cushinga, która jest wywoływana przez podawanie dużych dawek steroidów, ale ustępuje po zaprzestaniu stosowania sterydów.
Objawy choroby Cushinga
Choroba Cushinga często pozostaje niezauważona lub błędnie diagnozowana przez dłuższy czas, ponieważ objawy są tak podobne do objawów naturalnego procesu starzenia lub innych schorzeń.
Dwa z najczęstszych objawów choroby Cushinga to zwiększone spożycie wody i zwiększony apetyt. Ponad 80 procent psów cierpiących na chorobę Cushinga wykazuje jeden lub oba z tych objawów. Zwiększone spożycie wody prowadzi do zwiększonego oddawania moczu, co czasami powoduje wypadki u psów, które wcześniej były łamane. Jednak wielu rodziców zwierząt domowych błędnie odrzuca ten objaw jako naturalną część procesu starzenia. Zwiększony apetyt jest również często pomijany przez rodziców zwierząt domowych, którzy uważają silny apetyt za oznakę zdrowego zwierzęcia.
Dyszenie, wypadanie włosów i osłabienie mięśni to inne objawy kliniczne choroby Cushinga, które na ogół są mylone z naturalnym procesem starzenia. Choroba Cushinga może również powodować powstawanie grudek i przebarwień skóry.
Najbardziej charakterystycznym objawem choroby Cushinga u starszych psów jest wypukły brzuch. Ponieważ tłuszcz w okolicy brzucha przesuwa się, a masa mięśni brzucha słabnie, u psów cierpiących na chorobę Cushinga może rozwinąć się powiększenie brzucha, które nadaje im wygląd przypominający brzuch.
Diagnostyka i leczenie choroby Cushinga
Chociaż rutynowe badania krwi i moczu mogą sugerować obecność choroby Cushinga, potrzebne są dodatkowe testy laboratoryjne, aby zapewnić dokładniejszą diagnozę. Niektóre z badań przesiewowych i testów diagnostycznych, które lekarze weterynarii zalecają w przypadku podejrzenia choroby Cushinga, obejmują test stosunku kortyzolu do kreatyny w moczu, test stymulacji ACTH oraz testy supresji deksametazonu w wysokich i niskich dawkach. Ponieważ nie ma jednego testu do zdiagnozowania choroby Cushinga, dokładna diagnoza jest często trudna.
Leczenie zależy od postaci choroby i stanu zdrowia psa. Podczas leczenia starszych psów z osłabionym układem odpornościowym może wystąpić wiele komplikacji. Guzy nadnerczy są czasami usuwane chirurgicznie, podczas gdy guzy przysadki są bardziej prawdopodobne, że są leczone chemioterapią. Idealny plan leczenia dla psa z chorobą Cushinga to taki, który ma na celu poprawę komfortu i jakości życia psa. Chociaż psy cierpiące na chorobę Cushinga mogą nie zostać wyleczone, chorobę można leczyć na tyle skutecznie, aby utrzymać dobrą jakość życia przez wiele lat po rozpoznaniu.
