Powszechnym błędem jest kojarzenie wszystkich warczeń z agresywnym zachowaniem. Warczenie zabawne jest ważną częścią społecznego rozwoju psa, więc nie należy go zniechęcać.
Krok 1
Obserwuj swojego psa przez kilka tygodni i rób notatki o każdym wyzwalaczu, który wywołuje strach. Może to obejmować odkurzacz, dzwonek do drzwi lub obecność innego psa.
Krok 2
Podziel listę na dwie kategorie: środowiskową i osobistą. Kategoryzuj każdy zapisany wyzwalacz jako środowiskowy, taki jak fajerwerki lub dzwonek do drzwi, i osobisty, na przykład pies zbliżający się zbyt blisko. W ten sposób będziesz miał bogate zrozumienie tego, co może wywołać defensywny warczenie, pomagając szybko odróżnić growling od growlu.
Krok 3
Baw się ze swoim psem i spróbuj zmusić go do gry w growl. Niektóre psy warczą, próbując zainicjować zabawę, inne nie mogą powstrzymać warczenia, jeśli zabawa jest bardzo stymulująca. Przyjazna gra w przeciąganie liny to często świetny sposób na dudniące struny głosowe psa, ponieważ jest to bardzo stymulujące ćwiczenie, które wymaga, aby jego usta były częściowo otwarte. Gdy usłyszysz jego warczenie, zanotuj okoliczności i napisz krótki opis tego, jak zabrzmiał warknięcie. Na przykład „w kuchni podczas zabawy growl był wysoki i krótki”.
W praktyce
Krok 1
Monitoruj zabawę swojego psa i interakcje z innymi psami. Teraz, kiedy już wiesz, jak brzmi warczenie w grze w porównaniu z warczeniem strachu, jesteś na drodze do dokładnego rozróżnienia. Pozostaje tylko ustalić szybką mentalną listę kontrolną, którą przejrzysz za każdym razem, gdy usłyszysz warczenie psa. Lista kontrolna pozwoli ci podjąć dobre decyzje, kiedy i kiedy nie korygować warczenia psa.
Krok 2
Rozważ kontekst. Jeśli pies jest w stanie zabawy, można bezpiecznie założyć, że warczenie jest zabawne. Możesz to potwierdzić na kolejnym etapie listy kontrolnej, ale nie charakteryzuj warczenia, dopóki nie będziesz pewien.
Krok 3
Spójrz na język ciała. Jeśli pies macha ogonem, „kłaniając się” z zadem w powietrzu i głową blisko ziemi, najprawdopodobniej udaje warczenie. Jeśli jednak błyska zębami, krąży nerwowo lub wpatruje się w obiekt swojej uwagi lub „patrzy w dół”, to te gesty mogą oznaczać, że jego nastrój nie jest już figlarny. Język ciała jest zazwyczaj kluczowym czynnikiem wyróżniającym, gdy próbujesz zrozumieć znaczenie warczenia.
Krok 4
Posłuchaj tonu i czasu trwania kory. Krótkie, wysokie warczenie jest najprawdopodobniej growlem, podczas gdy niskie, przeciągłe warczenie jest bardziej prawdopodobne, że będzie agresywne.
Krok 5
Połącz wszystko ze swojej mentalnej listy kontrolnej, aby dokonać solidnego rozróżnienia między zabawą a warczeniem agresji.
