Padaczka to zaburzenie powodujące nagłe, nawracające drgawki. Jest to jedno z najczęstszych zaburzeń neurologicznych u psów, chociaż nie ma twardych danych na temat tego, jak powszechne jest. Według Canine Epilepsy Network, niektóre badania szacują, że aż 4 procent wszystkich psów jest dotkniętych chorobą.
Rodzaje padaczki
Każdy pies może mieć epilepsję, a przyczyny mogą być bardzo różne. Wirusowe, grzybicze i bakteryjne infekcje, wady rozwojowe mózgu, urazy, nowotwory, choroby, takie jak choroba wątroby i hipoglikemia, a także obecność toksyn mogą wywoływać powtarzające się napady. W około 80 procentach przypadków epilepsja jest idiopatyczna, co oznacza, że nie ma fizycznego powodu, dla którego można by ją znaleźć. Padaczka idiopatyczna może mieć podłoże genetyczne w wielu rasach psów i być rodzinna, co oznacza, że występuje powszechnie u niektórych linii lub rodzin zwierząt. Canine Epilepsy Network zauważa, że „niektóre rodziny mogą mieć do 14 procent epileptyków”.
Padaczka dziedziczna
Atak może wystąpić u każdego psa, jeśli „próg napadowy” zostanie przekroczony przez zbyt dużą aktywność mózgu. Wiele idiopatycznych postaci padaczki jest dziedzicznych - spowodowanych mutacją genu odziedziczonego po rodzicach psa. Zmutowany gen powoduje, że niektóre komórki są bardziej pobudliwe i zdolne do przekroczenia progu drgawkowego, powodując drgawki, co jest przypuszczalnie przyczyną dziedzicznej epilepsji. Sieć Canine Epilepsy Network donosi, że kilka ras ma potwierdzoną dziedziczną padaczkę i podejrzewa się, że występuje ona u wielu innych ras. Wiele jeszcze trzeba się dowiedzieć na temat padaczki psów, ale uważa się, że istnieją różne sposoby dziedziczenia i różne geny odgrywające rolę w różnych rasach i rodzinach psów.
Rasy podatne na epilepsję
Rasy podatne na dziedziczną epilepsję to owczarki niemieckie, beagle, belgijskie Tervureny, jamniki i szpony. Collie, golden retriever, pudle, husky syberyjskie, cocker spaniele, setery irlandzkie, sznaucery miniaturowe, foksteriery szorstkowłose, labradory retriever i bernardyny mają dużą częstość występowania epilepsji idiopatycznej, ale dziedziczenie nie zostało jeszcze udowodnione. Cechy charakterystyczne padaczki genetycznej pojawiają się między 10 miesiącem a 3 rokiem życia, ale u psów w wieku od 6 miesięcy do 5 lat mogą występować objawy. Jeśli Twój szczeniak jest jedną z ras na liście, nie oznacza to, że zachoruje na epilepsję. Co więcej, tylko dlatego, że nie jest jedną z wrażliwych ras, nie oznacza, że nie doświadczy ataków. Psy rasy mieszanej również mogą mieć epilepsję.
Leczenie padaczki
Jeśli twój pies doświadczy drgawek, prawdopodobnie przewróci się na bok i zesztywnieje. Aktywność podczas napadu obejmuje wokalizację, ślinienie, oddawanie moczu i wypróżnianie, a także wiosłowanie wszystkimi czterema nogami. Napady mogą trwać od 30 do 90 sekund i zwykle występują, gdy pies odpoczywa lub śpi. Pełne wyzdrowienie psa po napadzie może zająć do 24 godzin. W leczeniu padaczki idiopatycznej stosuje się zwykle leki przeciwpadaczkowe, chociaż do tej pory żaden lek nie eliminował napadów. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli pies cierpi na więcej niż 10 lub 12 napadów rocznie, w ramach leczenia przepisuje się leki.
