Zdjęcie i corgi autorstwa Cindy Haggerty z Fotolia.com
Geny twojego walijskiego corgi - czy to Pembroke, czy Cardigan - zapewniają kochającego, lojalnego psiaka niskiego wzrostu. Ale geny twojego psa niosą również większe ryzyko niektórych chorób wrodzonych. W wielu przypadkach wczesna interwencja może pomóc w utrzymaniu niskiego jeźdźca w najwyższej formie.
Mielopatia zwyrodnieniowa psów
W 1941 roku wielki baseballista Lou Gherig przegrał walkę ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS). Prawie pół wieku później dr Gary Johnson i jego koledzy odkryli, że zwyrodnieniowa mielopatia, choroba neurologiczna powszechna w Pembroke Welsh corgis, może być spowodowana mutacją genu związanego z ALS u ludzi. Mielopatia zwyrodnieniowa zwykle dotyka corgis w wieku 8 lat i starszych. Rozpoczyna się niestabilnością lub osłabieniem tylnych kończyn iw ciągu trzech lat przechodzi w paraliż tylnych kończyn. Podczas gdy zwyrodnieniowej mielopatii nie można wyleczyć, pomocne mogą być rehabilitacja, akupunktura i suplementy diety. Test DNA jest już dostępny i zdecydowanie zalecany dla walijskich corgi Pembroke i Cardigan. Po odkryciu zespołu Johnsona wydaje się, że corgi mogą pomóc naukowcom znaleźć lekarstwo na oba gatunki.
Ciężki złożony niedobór odporności
Po raz pierwszy opisany u dzieci w latach sześćdziesiątych XX wieku, ciężki złożony niedobór odporności - lub SCID - jest chorobą dziedziczną, która dotyka ludzi, myszy, konie i psy. SCID zidentyfikowano tylko w trzech rasach psów: Jack Russell terrier, basset hound i Cardigan Welsh corgi. Psy dotknięte chorobą nie wytwarzają skutecznej odpowiedzi immunologicznej na infekcje bakteryjne, grzybicze i pasożytnicze. Nawracające infekcje dróg oddechowych, skóry i ucha często towarzyszą biegunce u szczeniąt, począwszy od 6 do 8 tygodnia życia. Niewielu przeżywa powyżej 3 do 4 miesięcy życia. SCID jest recesywną cechą sprzężoną z chromosomem X, co oznacza, że dotyczy to tylko mężczyzn, ale kobiety mogą nosić tę cechę i przekazywać ją potomstwu. Opracowano test, który może zidentyfikować nie tylko chore zwierzęta, ale także zdrowych klinicznie nosicieli mutacji.
Postępujący zanik siatkówki
Postępującą atrofię siatkówki, chorobę zwyrodnieniową siatkówki, po raz pierwszy odnotowano u Cardigan Welsh corgis w 1972 roku. Ostatnio udokumentowano wzrost zachorowań w Holandii, Nowej Zelandii i Stanach Zjednoczonych. akcje zwykłe w Wielkiej Brytanii. W dotkniętych corgis komórki nerwowe i naczynia krwionośne siatkówki ulegają degeneracji, co prowadzi do ślepoty u młodych dorosłych psów. Wczesne objawy często obejmują utratę widzenia w nocy, ponieważ choroba najpierw atakuje wrażliwe na światło komórki pręcików siatkówki. Inne objawy mogą obejmować rozszerzone źrenice, silnie odblaskowe siatkówki i utratę widzenia obwodowego. Chociaż nie ma leczenia postępującego zaniku siatkówki, psy zwykle dobrze przystosowują się do ślepoty. Testy genetyczne mogą potwierdzić zaburzenie, a także zidentyfikować nosicieli mutacji.
Choroby krwi
Welsh corgi Pembroke są bardziej narażone na przetaczanie krwi lub zaburzenia krzepnięcia krwi. Przetrwały przewód tętniczy pojawia się, gdy krótki przewód naczynia krwionośnego lub „przeciek” używany do obejścia krwi z płuc rozwijającego się szczenięcia nie zamyka się po urodzeniu. Zarażone szczenięta są często mniejsze niż ich koledzy z miotu i mniej zabawne. Objawy przecieku mogą obejmować duszność, kaszel, zmniejszoną wytrzymałość, utratę wagi i trudności w oddychaniu. W zależności od ciężkości, psy często wymagają operacji w celu skorygowania przecieku. Pembroke Welsh corgis może również dziedziczyć chorobę von Willebranda typu 1, łagodne zaburzenie krzepnięcia krwi spowodowane brakiem czynnika von Willebranda, niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania płytek krwi. Chociaż choroby von Willebranda nie można wyleczyć, można ją leczyć. Opracowano dokładny test genetyczny dla Welsh corgi Pembroke; należy go podawać, jeśli podejrzewa się zaburzenia krzepnięcia.
Rozważania
Zawsze skonsultuj się z doświadczonym weterynarzem w sprawie zdrowia i leczenia Twojego zwierzaka. Zwierzęta dotknięte chorobą lub te zidentyfikowane jako nosiciele choroby genetycznej nigdy nie powinny być wykorzystywane do hodowli.
