Współcześni ludzie swoje towarzystwo z kotami zawdzięczają starożytnym Egipcjanom. W końcu zaczęli pielęgnować je jako ukochane zwierzęta domowe i czcić je jako święte zwierzęta.
Dziewięć żyć
Znany mit, że koty mają dziewięć żyć, narodził się w starożytnym Egipcie. Pochodzenie tego mitu przypisuje się zwinnej naturze kotów i ich zdolności do lądowania na nogach bez szwanku z wysokości i upadków.
Bogini Kotów
Bogini kotów była ulubionym bóstwem starożytnego Egiptu. Nazywała się Bastet i była przedstawiana jako kobieta z głową kota domowego. Była obchodzona na żywych festiwalach w jej świątyni w mieście Bubastis, na południe od Kairu. W rzeczywistości jej festiwal był jednym z najpopularniejszych w kalendarzu egipskim. Zmarłe koty zabrano do Bubastis w celu zabalsamowania i pochowania w świętych naczyniach. Tysiące zostało pochowanych w katakumbach na miejscu, częściowo po to, aby nieść wiadomości od ich właścicieli do bogów. Bastet był tak szanowany, że nawet faraonowie wznieśli jej świątynie.
Łapanie myszy na wieczność
W starożytnym Egipcie zmumifikowani ludzie byli grzebani z rzeczami, których potrzebowali w następnym życiu, na przykład pożywieniem. Najwyraźniej koty nie były wyjątkiem. Obok zmumifikowanych kotów znaleziono zmumifikowane myszy, które dostarczały zarówno pożywienia, jak i rozrywki dla zaświatów.
Pokonywanie zagrożeń zarówno realnych, jak i mitycznych
Koty polowały zarówno na gryzonie, które zagrażały zbożu starożytnych Egipcjan, jak i na ich innego głównego wroga: węże. Jak można się było spodziewać, starożytni Egipcjanie byli przerażeni śmiertelnym potencjałem węży. Ten strach znalazł odzwierciedlenie w ich mitologii. Ogdoad byli czterema żeńskimi ucieleśnieniami elementarnego chaosu, reprezentowanymi przez węże. Jedna z nich, Apophis, mogła wywołać apokalipsę, zasadzając się na słońce, na które czyhała każdej nocy. Chociaż Apopisa nie można było zabić, groby faraonów często przedstawiały sceny, w których potężny bóg słońca Ra siekał go na kawałki w postaci kota.
