Zdjęcie Beautiful Pug autorstwa Stana z Fotolia.com
Mopsy są ogólnie solidnie wyglądającym psem, więc zaskakujące jest, jak często ta rasa cierpi na osłabienie zadu. Mopsy są bardziej narażone na pewne problemy ortopedyczne niż inne rasy psów, a wraz z wiekiem mogą również rozwinąć specyficzne zaburzenia nerwowe wpływające na tylne nogi.
Hemivertebrae
Rasy o krótkich twarzach, takie jak mops i buldog francuski, są narażone na wysokie ryzyko tej wrodzonej choroby, w której kręgosłup jest zdeformowany. Chociaż niewiele wiadomo na temat przyczyny genetycznej, uważa się, że jest ona powiązana z charakterystycznym przykręconym ogonem mopsa, według Universities Federation for Animal Welfare. Stan ten jest zwykle widoczny dość wcześnie w życiu twojego mopsa. Zwykle może pojawić się w wieku od 4 do 6 miesięcy, więc jest mało prawdopodobne, abyś wiedział, że Twój mops ma hemivertebrae, dopóki nie przyniesiesz go do domu. Jeśli zauważysz, że szczeniak zatacza się lub wykazuje brak koordynacji i osłabienie podczas chodzenia, przyczyną może być ten stan. W miarę postępu choroby mops odczuwa zwiększony ból, może stać się nietrzymany i może w końcu nie być w stanie w ogóle chodzić. Weterynarz będzie musiał prześwietlić twojego mopsa i prawdopodobnie zaleci operację kręgosłupa w celu skorygowania kręgów, jeśli to możliwe.
Dysplazja stawu biodrowego
Znaczna liczba ras psów ma predyspozycje do dysplazji stawu biodrowego. Zwykle jest to stan związany z większymi rasami, takimi jak labrador lub owczarek niemiecki, ale mały mops jest drugą najbardziej dotkniętą chorobą rasą, z 62% mopsów cierpiących na tę chorobę. Dysplazja stawu biodrowego wpływa na stawy biodrowe, które znajdują się w tylnych ćwiartkach i sprawia, że chodzenie jest bolesne i trudne. Pug Dog Club of America sugeruje umieszczenie szczeniaka mopsa na karmie dla dorosłych w wieku od 12 do 16 tygodni i utrzymanie jego wagi na niskim poziomie - co jest trudne w przypadku mopsa - ponieważ badania wykazały, że pomaga to zapobiegać rozwojowi choroby. Mopsy z dysplazją stawu biodrowego zwykle dobrze reagują na leczenie i nie wymagają operacji, w przeciwieństwie do większych ras psów.
Choroba cieląt Legg-Perthesa
Legg-Perthes wpływa również na stawy biodrowe i tylne nogi. Szczególnie zagrożone są mopsy i rasy zabawek. U szczenięcia mopsa rozwija się to po osiągnięciu 12 tygodni, ale objawy pojawiają się dopiero, gdy osiągnie wiek 6 do 10 miesięcy. Dopływ krwi do kości udowej zmniejsza się, powodując uszkodzenie kości. W miarę postępu choroby wierzchołek kości udowej, w miejscu, w którym styka się ze stawem biodrowym, ulega deformacji, a chrząstka pęka. Następnie dochodzi do zajęcia stawu biodrowego, a mops wykazuje oznaki kulawizny. Może również odczuwać ból artretyczny. Drażliwość i żucie chorej kończyny to inne objawy tej choroby. Chirurgia jest typowym leczeniem, chociaż weterynarz może początkowo wybrać bardziej zachowawcze leczenie, takie jak zamknięcie w klatce i fizjoterapia.
Degeneracja nerwów
Zwyrodnienie nerwów występuje częściej u starszych mopsów i jest mało prawdopodobne, aby zobaczyć je u swojego szczeniaka. Nikt nie wie, dlaczego mopsy to dostają, a to nie ma nawet oficjalnej nazwy. Twój mops może wykazywać oznaki problemu, jeśli ciągnie tylne nogi, a tylne nogi wydają się nieco zataczać. Prawdopodobnie będzie miał też problem ze wskoczeniem na krzesło. Jego plecy mogą również zostać wygięte. Zwykle jego przednia część ciała wydaje się całkiem zdrowa i dotyczy to tylko zadu. Choroba nie postępuje szybko, ale leczenie przeciwzapalne ma niewielki wpływ. Pug Dog Club of America sugeruje zakup specjalnego wózka do wsparcia zadu mopsa, który jest niezdolny do pracy. Ponadto, jak wskazuje organizacja, mopsy są dość łatwe do noszenia, a jako właściciel możesz pomóc mopsowi w poruszaniu się w ten sposób.
