Zdjęcie i cocker au bord d'un lac autorstwa Sophie Hurel z Fotolia.com
Patrząc na zdjęcia amerykańskich cocker spanieli z końca XIX i początku XX wieku, trudno rozpoznać rasę. Jednak szata cocker spaniela przeszła największą przemianę.
Historia amerykańskiego Cocker Spaniela
Cocker spaniele są potomkami angielskich spanieli polnych, które zostały wyhodowane specjalnie do polowania i odzyskiwania słonki. Kiedy cocker spaniel przybył do Stanów Zjednoczonych, stał się psem bardziej nadającym się do polowania na słonkę amerykańską, mniejszego ptaka niż jego europejski kuzyn. Amerykański cocker spaniel został wyhodowany jako spaniele wyżynne, które zazwyczaj nie aportują ptaków zestrzelonych nad wodą. To był spaniel płaczący, pies, który wypychał ptaki w powietrze, skąd się ukrywały, aby myśliwi mogli do nich strzelać. Najmniejszy z psów myśliwskich, amerykański cocker spaniel wypadł z łask jako pies myśliwski. Chociaż niektóre linie myśliwskie amerykańskich cocker spanieli nadal istnieją, amerykański cocker spaniel pozostaje popularny jako zwierzę domowe i wystawowe.
American Cocker Spaniel AKC Breed Standard
Amerykański standard rasy cocker spanieli zatwierdzony przez American Kennel Club opisuje sierść, która jest krótka i delikatna na głowie, ale staje się średniej długości na ciele. Właściwy przedstawiciel rasy cocker spanieli amerykańskich będzie miał jedwabistą sierść, która może być lekko falowana. Uszy, klatka piersiowa, brzuch i nogi amerykańskiego cocker spaniela powinny być „dobrze owłosione, ale nie tak przesadnie, aby ukrywać linie i ruchy Cocker Spaniela”.
Show-Bred vs. Field-Bred
Wraz ze wzrostem popularności amerykańskiego cocker spaniela jako zwierzęcia domowego i psa wystawowego, hodowla selektywna promowała cechy, które sprawiały, że jego członkowie mniej nadawali się do polowań. Amerykańskie cockery do towarzystwa i jakości wystawowej były hodowane jako mniejsze niż psy „hodowane w terenie” lub te hodowane do polowania i aportowania. Praktyczne frędzle nóg spaniela myśliwskiego stały się ciężkim „wyposażeniem” z grubych, miękkich włosów, które z większym prawdopodobieństwem zaczepiały się o poszycie, jeśli wyszli na pole.
Kontyngent myśliwych twierdzi, że hodowcy pokazowi wyhodowali instynkt łowiecki ze swoich linii, podczas gdy hodowcy pokazowi twierdzą, że mogą i często polują ze swoimi psami po wycofaniu się z ringu. Prawdą jest, że hodowcy psów terenowych skupiają się bardziej na instynkcie, podczas gdy hodowcy wystawowi bardziej skupiają się na wyglądzie psa. Ponieważ hodowcy wystawowi nadal rywalizują w próbach, a więcej cocker spanieli w testach polowań i próbach polowych w ogóle, możliwe jest, że luka w instynkcie łowieckim, jeśli nie różnica w wyglądzie, między dwiema odmianami amerykańskiego cocker spaniela z czasem zmniejszy się.
Płaszcz pokazowy kontra płaszcz polowy
Obfita szata cocker spaniela wystawowego pochodzi z dwóch źródeł: genetyki i pielęgnacji. Ich płaszcze są rozpieszczane od momentu, gdy zostały wybrane jako część rozrzedzonego świata pokroju. Natomiast sierść wyhodowanego w terenie cocker spaniela może być czasami czesana i rzadko przycinana.
Oba typy cocker spanieli mają „kurtkę”, siodło z krótszych i gładszych włosów rozciągających się na plecach od ramion do bioder, ale na tym kończy się podobieństwo między sierścią obu odmian. Uszy i nogi psa wyhodowanego w terenie prezentują raczej krótkie, ciężkie upierzenie niż ciężkie wyposażenie futra wystawowego. Włosy na klatce piersiowej i żebrach psa wyhodowanego w terenie mogą nieco zwisać, a z tyłu nóg psa polnego może znajdować się grzywka dłuższej sierści, w przeciwieństwie do ciężkiej zasłony sierści, która zasłania te same miejsca na sierści psa wystawowego .
Chociaż genetyka odgrywa rolę w różnicy między dwoma różnymi typami sierści, spaniel wystawowy niekoniecznie znajduje się w niekorzystnej sytuacji nie do przezwyciężenia na polu. Gdy emerytowany pies wystawowy zostanie ogolony i przystrzyżony, jeśli zachowa instynkt łowiecki, powinien również umieć polować.
