Jeśli u Twojego owczarka niemieckiego zdiagnozowano mielopatię zwyrodnieniową, jedyną pociechą jest to, że w końcu wiesz, co jest nie tak z twoim psem. Twój weterynarz mógł początkowo leczyć twojego kumpla z powodu bardziej powszechnych zaburzeń, ale stan twojego psa się nie poprawił. Chociaż nie ma lekarstwa, teraz jest test genetyczny na tę chorobę.
Mielopatia zwyrodnieniowa
Mielopatia zwyrodnieniowa u psów jest podobna do stwardnienia rozsianego u ludzi. Porównywano ją również do choroby Lou Gehriga lub stwardnienia zanikowego bocznego. Chociaż choroba dotyka inne rasy, jest tak powszechna u owczarków niemieckich, że jest również znana jako zwyrodnieniowa mielopatia owczarka niemieckiego. Istota biała w rdzeniu kręgowym psa ulega pogorszeniu, co oznacza, że jego układ nerwowy nie może już wysyłać poleceń ruchu między mózgiem a tylnymi nogami. Nerwy tylnej nogi nie mogą przesyłać informacji sensorycznych z powrotem do mózgu.
Objawy
Zwykle występujące u starszych psów, można najpierw pomylić wczesne oznaki zwyrodnieniowej mielopatii z zapaleniem stawów. Twój pies staje się coraz bardziej niepewny na swoim grzbiecie. Zaczyna ciągnąć tylne łapy, z trudem opadając i unosząc się. Sytuacja stopniowo się pogarsza. Psy dotknięte chorobą są często paraliżowane z tyłu w ciągu kilku miesięcy od wystąpienia objawów. Nie ma lekarstwa, ale fizjoterapia, a także wózek inwalidzki dla psów wspierający kręgosłup, mogą pomóc w poruszaniu się. Większość dotkniętych chorobą psów jest uśpiona, gdy nie mogą już się poruszać. Jedyną dobrą wiadomością jest to, że stan nie wydaje się bolesny.
Dysmutaza ponadtlenkowa 1
Po raz pierwszy zidentyfikowana w 2009 roku dysmutaza ponadtlenkowa 1 jest mutacją genetyczną w DNA owczarka niemieckiego, która powoduje zwyrodnieniową mielopatię. To dziedziczny problem recesywny. Jeśli pies jest nosicielem mutacji i jest hodowany na osobę niebędącą nosicielem, mutacja przenosi się na 50 procent ich szczeniąt. Jeśli dwóch nosicieli rozmnaża się, 25 procent ich szczeniąt będzie miało dwie kopie zmutowanego genu, co oznacza, że są znacznie bardziej narażone na rozwój mielopatii zwyrodnieniowej.
Testowanie
Możesz zlecić swojemu psu przebadanie pod kątem mutacji genu mielopatii zwyrodnieniowej. Test jest prosty. Wymazujesz policzek i dziąsła psa zwykłymi wacikami, a następnie wysyłasz próbki do laboratorium badań genetycznych. Ten test identyfikuje te psy z dwiema normalnymi kopiami genu, na które nie ma on wpływu; nosiciele jednego normalnego i jednego zmutowanego genu, stając się nosicielami; oraz osoby z dwiema zmutowanymi kopiami genu, które są znacznie bardziej narażone na rozwój choroby. Jeśli okaże się, że Twój pies ma dwie zmutowane kopie, nie rozpaczaj. To tylko oznacza, że jest narażony na zwiększone ryzyko, a nie że na pewno zachoruje na tę chorobę. Jednak nie powinieneś go hodować.
