Zdjęcie kociaka syjamskiego wykonane przez Cherry-Merry z Fotolia.com
Kot syjamski, pieszczotliwie nazywany przez swoich fanów „meezerem”, fascynuje miłośników kotów. Syjamskie występują w czterech głównych kolorach ras, z których liliowy lub lawendowy jest najjaśniejszy.
Tradycyjne barwienie syjamskie
Koty syjamskie pojawiły się w Europie i Stanach Zjednoczonych w drugiej połowie XIX wieku, kiedy Tajlandia była jeszcze nazywana Siam. Pierwszym gatunkiem syjamskim widzianym na wystawach kotów był punkt pieczęci, który ma ciemnobrązowe, prawie czarne, łapy, ogony i czubki uszu, które dramatycznie kontrastują z bladym płowym ciałem. To nadal najbardziej znany syjamczyk. W 1934 roku pierwszym syjamskim, który uzyskał oficjalne uznanie rasy, był niebieski punkt, który ma łupkowo-szare do niebieskich kończyn i białawe futro o znacznie chłodniejszym odcieniu niż sierść tego kota foki i kuzynów o czekoladowych szpicach. Dopiero w latach pięćdziesiątych stowarzyszenia hodowców zarejestrowały liliowy punkt jako rasę syjamską. Wcześniej ten kot był uważany za genetycznie wadliwy niebieski punkt, który nie należał do klubu syjamskiego.
Lavender Point Siamese
Jako ostatni pojawiający się liliowy punkt lub lawendowy punkt syjamski uzupełnia portfolio rasy syjamskiej. Ten kot ma najjaśniejsze umaszczenie w rasie, z różowawymi uszami i bardzo jasnoszarym futrem, które wygląda prawie jak szron. Prowadzi to do dodatkowego przydomku lawendowego punktu - w Ameryce jest on czasami nazywany „punktem mrozu”. Nawet oczy tego kota są jaśniejsze niż jakikolwiek inny syjamski i idealnie powinny być bladoniebieskie. Jej sierść jest jasnokremowa lub biaława, ale zazwyczaj nie jest prawdziwie biała, a opuszki łap i nos powinny mieć bladoróżowy odcień.
Postać
Twój syjamski, mimo całej swojej powściągliwości, zasadniczo uwielbia swoją rodzinę i nie lubi niczego bardziej niż siedzieć na kolanach i dotrzymywać ci towarzystwa. Najprawdopodobniej przekonasz się, że jej ekspresyjny głos przyciąga cię do komunikowania się z nią, a ona emanuje inteligencją i emocjami. Syjamczyk lawendowy jest znany swoim fanom ze swojego wyczucia dramatu i teatralnego zachowania. Lubi stawiać na swoim i może użyć do tego melodramatu. Chociaż jej kolorystyka sugeruje, że jest genetycznie powiązana z niebieskim punktem, w rzeczywistości jest genetycznie rozcieńczoną czekoladą.
Biały syjamski
Twój lawendowy punkt syjamski jest również inspiracją dla zupełnie nowego gatunku syjamskiego. Prawidłowo nazywana białą syjamską, nazywana jest również białą obcą. W latach sześćdziesiątych Patricia Turner, znana genetyk kotów, zobaczyła prześwietlone zdjęcie liliowego syjamskiego grotu i zainspirowało ją to do rozpoczęcia programu hodowlanego, w ramach którego wyhodowano całkowicie białego kota orientalnego. Chciała także pozbyć się wady genetycznej, która powoduje głuchotę u wielu niebieskookich, białych kotów. Zaczęła hodować genetycznie dominujące białe koty brytyjskie krótkowłose z syjamskimi szpicami, aby dotrzeć do białych kotów syjamskich.
